سرمه مشک و کافور ؛ معرفی، خواص، نحوه ساخت و مصرف
در طب سنتی اسلامی، استفاده از سرمه برای درمان بیماری‌های چشمی سابقه طولانی دارد. روایتی از امام صادق (ع) به این موضوع اشاره می‌کند و استفاده از سرمه را در شرایط خاص مجاز می‌داند. ما در این مطلب بطور تخصصی به سرمه مشک و کافور می پردازیم.
روایت امام صادق (ع):
«لَا بَأْسَ لِلْمُحْرِمِ أَنْ یَکْتَحِلَ بِکُحْل لَیْسَ فِیهِ مِسْکُ وَلَا کَافُورٌ إِذَا اشْتَکَى عَیْنَیْهِ، وَتَکْتَحِلُ الْمَرْأَهُ الْمُحْرِمَهُ بِالْکُحْلِ کُلِّهِ إِلَّا کُحْلًا أَسْوَدَ لِزِینَه» (من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق، ج ۲، ص ۳۴۷، ح ۲۶۴۷)
ترجمه: برای محرمی که چشمانش درد می‌کند اشکالی ندارد که از سرمه‌ای که مشک و کافور نداشته باشد استفاده کند. زن محرم نیز می‌تواند از همه انواع سرمه استفاده کند، جز سرمه سیاه که برای زینت است.
سرمه با مشک و کافور:
این روایت نشان می‌دهد که مشک و کافور در گذشته به عنوان مواد دارویی در تهیه سرمه استفاده می‌شده‌اند. با این حال، روایت استفاده از سرمه‌ای بدون مشک و کافور را برای مُحرم مجاز می‌داند.
مواد لازم:
- مشک: ۱ واحد
- کافور: ۱ واحد
روش ساخت:
نحوه دقیق ساخت این سرمه در روایت ذکر نشده است، اما روایت به طور ضمنی استفاده از مشک و کافور در ترکیبات سرمه را تأیید می‌کند.
روش مصرف:
مانند سرمه اثمد، به صورت کشیدن در چشم استفاده شود.
شما می توانید در مورد سرمه های دیگر در لینک های زیر مطالعه کنید:
بدون دیدگاه